Vanaf kinds af aan is Femke opgegroeid met Kunst. Vroeger kwamen er vriendinnetjes uit de hele buurt op woensdagmiddag knutselen bij haar thuis, onder leiding van haar moeder (beeldhouwster). Tekenen, schilderen, boetseren, ze deden van alles. Later is het tekenen en schilderen gebleven.
Femke maakte jaren geleden al grotere schilderijen, maar erg goed was ze niet vond ze zelf. Ze miste iets. Een uitdaging, een ander materiaal. Jaren van ‘af en toe iets schilderen’ gingen voorbij toen plotseling haar hondje overleed. Hij was als een kindje voor haar, en ze kon hem niet loslaten. Ze wilde zo graag iets van hem bij zich houden, iets tastbaars.
Dus bestelde ze een medaillon waar ze een tandje in bewaarde. Maar dat was niet mooi, het zat er los in en Femke was bang dat het tandje stuk zou gaan. Op zoek naar iets anders, wat ze (desnoods) zelf kon maken bracht haar bij epoxy. Ze verdiepte zich volledig in dit medium, en na geruime tijd oefenen durfde ze er kostbare dingen in te gieten.
Niet lang daarna goot Femke voor veel mensen haartjes, as en bloemen in van hun dierbaren. Maar de roep naar het maken van Kunst bleef, en hoe waardevol het ook is, ze haalde uit alleen de herinnering items te weinig voldoening. Totdat ze weer ging ‘schilderen’, maar dit keer met epoxy.
Er ging een magische wereld voor haar open en ze was niet meer te stoppen. Overal goot ze epoxy overheen! Tafels, spiegels, én haar eigen werken. En zo groeide en groeide ze als kunstenaar…
